Interesujące pytania 4
„BŁOGOSŁAWIONY I ŚWIĘTY, KTÓRY MA CZĘŚĆ W PIERWSZYM ZMARTWYCHWSTANIU”
Na podstawie Pisma Świętego dochodzimy do wniosku, że istnieje pierwsze, czyli główne, szczególne zmartwychwstanie oraz ogólne, które nastąpi później. Tego pierwszego, czyli wyższego rodzaju zmartwychwstania dostąpią: Pan nasz Jezus Chrystus i Jego cały wybrany Kościół, który jest Ciałem Jego – nikt więcej ani nikt mniej. „Błogosławiony i święty, który ma część w pierwszym zmartwychwstaniu; albowiem nad tymi wtóra śmierć mocy nie ma; ale będą kapłanami Bożymi i Chrystusowymi, i będą z nim królować”; „i będą królować na ziemi” [Obj. 20:6; Obj. 5:10] – klasa Mesjańskiego Królestwa. Ci, co otrzymają dział w owym Pierwszym Zmartwychwstaniu, doznają natychmiastowej przemiany z ludzkiej do boskiej natury – do najwyższego rodzaju natury duchowej, gdzie nie ma ludzkiego ciała ani krwi, albowiem „ciało i krew królestwa Bożego odziedziczyć nie mogą” (1 Kor. 15:50)*. Ich próba i udoskonalanie serc ma miejsce wcześniej i tylko „zwycięzcy” dostąpią tego błogosławieństwa. Niektóre cechy ich przemiany opisane są przez Apostoła jako przemiana ze słabości do mocy, z niesławy do sławy, ze skazitelności do nieskazitelności, z ciała cielesnego [ludzkiego] do ciała duchowego.
Pismo Święte wskazuje, że to najlepsze, czyli główne zmartwychwstanie ma nastąpić wraz z końcem Wieku Ewangelii, w czasie, gdy cały Kościół Wieku Ewangelii zostanie skompletowany. Obejmuje to żyjących członków, których „przemiana” do duchowej natury nastąpi w jednej chwili, tak że moment ich śmierci jako istot ludzkich będzie dla nich momentem „przemiany” w doskonałe istoty duchowe. W międzyczasie, odnośnie tych, co pomarli jak i inni ludzie, Pismo Święte informuje nas, że oni byli rzeczywiście umarłymi i że o niczym nie wiedzieli, lecz ponieważ Bóg w swoim planie zamierzył dla nich zmartwychwstanie i ponieważ oni za życia o tym wiedzieli i w obietnicy tej ufali, dlatego powiedziane jest o nich, że śpią – odpoczywają od swych prac, oczekując „korony sprawiedliwości”, którą, jak to Apostoł oświadcza, „mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie” – 2 Tym. 4:8.
* Niektórzy wydają się być zakłopotani określeniem „ciało i krew”. Nie zauważają, że oznacza ono ludzką naturę. Zachęcamy takie osoby do rozważenia wszystkich miejsc, gdzie pisarze Nowego Testamentu używają tego wyrażenia. Wtedy przekonają się, że nasza definicja „ludzka natura” jest poprawna i biblijna. Zob. następujące wystąpienia tego wyrażenia: Mat. 16:17; Jan 3:5 6; 1 Kor. 15:50.
The Watch Tower, 1 kwietnia 1911, R-4793 (fragment)
 Poprzednia strona |
Następna strona |