Tutaj Dawid walczył z Goliatem

Powszechnie znana jest historia o młodym pasterzu, który wystąpił przeciwko Goliatowi, mając w ręce jedynie procę. Teraz izraelscy archeolodzy odkryli ślady tej walki.

„To, co jest opisane w Biblii, odpowiada dokładnie geograficznej sytuacji i antropologii tamtego okresu. Zdarzenie z Dawidem i Goliatem oraz miasto pasują dokładnie do tego samego miejsca i przynależą do tego samego okresu – to nie może być przypadek”, twierdzi Yosef Garfinkel, szef Instytutu Archeologii Uniwersytetu w Jerozolimie.

W trakcie swych wykopalisk prowadzonych w latach 2007‑2013 Garfinkel zorientował się, że natknął się na dowody istnienia miasta Dawidowego z XI w. przed Chrystusem. Osada między starożytnymi miejscowościami Sokho i Azekah położona jest na ówczesnej granicy oddzielającej Filistynów od Izraelitów.

Wykopaliska ujawniły ufortyfikowane osiedle o dość osobliwych cechach. W murze miejskim musiały być dwie bramy, co było do tej pory niespotykane w tak małych miejscowościach. Archeolodzy powiązali to odkrycie z nazwą Szaaraim, która w dosłownym tłumaczeniu oznacza „dwie bramy” i występuje w historii Dawida i Goliata: „Trupy Filistyńczyków leżały na drodze od Szaaraim aż do Gat i Ekronu” (1 Sam. 17:52). Historycy i archeolodzy są zgodni, że chodzi dokładnie o to właśnie miasto, które zostało wybudowane jako wysunięta placówka w celu obrony przez napadami Filistynów.

Wiele wskazuje na to, że odkryte [w Khirbet Qeiyafa] miasto było żydowską twierdzą. Największe znaczenie miało odkrycie kamiennych modeli, ozdabianych wzorami, tak jak to opisane zostało przy budowie świątyni. Na jednym z dzbanów znajdowały się dwa hebrajskie napisy, a do tego znaleziono liczne ostraki, które zaliczają się do najstarszych swego rodzaju. Wśród pozostałości po różnych zwierzętach nie odnaleziono szkieletów świń.

Garfinkel opowiedział agencji Reutersa, że ruiny znajdowały się zaledwie dwadzieścia centymetrów pod powierzchnią gleby. Ponieważ teren ten położony jest na twardym podłożu, można było odnalezione pestki oliwek dokładnie oznaczyć metodą radiowęglową. W ten sposób stwierdzono ponad wszelką wątpliwość, że zabudowania powstały między końcem XI a początkiem X wieku przed Chrystusem, a więc we wczesnym okresie królestwa Izraela.

Zniszczenie osady zaledwie trzydzieści lat po jej założeniu sprawiło, że została ona tak dobrze zakonserwowana, jak żadna inna z czasów Dawida. Garfinkel nazywa tę miejscowość „biblijnymi Pompejami”.

Bible Lands Museum w Jerozolimie postanowiło nowe odkrycia zaprezentować pod hasłem „W dolinie Dawida i Goliata”. Multimedialne prezentacje uzupełniają to, czego nie udało się w oryginale sprowadzić do muzeum. W mieście o dwóch bramach położonym w dolinie Elah można wglądnąć w czasy Dawida. Nie trzeba już wiele wyobraźni, by raz jeszcze przeżyć ten pojedynek.

David Lazarus (Israel Heute, styczeń 2017)

Poprzednia strona

Następna strona