Cudowna pszenica
Od Redakcji: 10 stycznia 1913 roku przed sądem w Nowym Jorku odbyła się rozprawa, w której pastor C.T. Russell oskarżał brooklyńską gazetę „The Eagle” o zniesławienie przez opublikowanie karykatury wraz z towarzyszącym jej tekstem, w którym sugerowano, jakoby Redaktor „The Watch Tower” dopuścił się oszustwa handlując tzw. „cudowną pszenicą”. Sąd, nie rozstrzygając sporu na temat słuszności zarzutów gazety, oddalił jednak powództwo, uznając, że strona skarżąca niewystarczająco dowiodła obraźliwości opublikowanej karykatury. Dla gazety był to dostateczny powód, by kontynuować swą oszczerczą kampanię przeciwko pastorowi Brooklyńskiego Domu Modlitwy.
Od tamtego czasu osoby zwalczające poglądy pastora C.T. Russella chętnie powracają do tej sprawy, powtarzając zarzuty „The Eagle”, jakoby wydawca „The Watch Tower” oszukał swych czytelników, sprzedając im po zawyżonych cenach „cudowną pszenicę”, która nie różniła się od zwyczajnej.
Chcąc umożliwić naszym czytelnikom wyrobienie sobie własnej opinii, publikujemy na następnych stronach wszystkie teksty na temat tzw. „cudownej pszenicy”, jakie ukazały się w „The Watch Tower”, a także bardzo osobisty artykuł Redaktora, w którym ustosunkowuje się on do całej sprawy po przegranym procesie.
Z wyjaśnienia zamieszczonego na str. 24 wynika, że sprawa dotyczyła około 500 kg tej pszenicy, ze sprzedaży której uzyskano 1800 dolarów, podczas gdy roczne wydatki Towarzystwa wynosiły około 200 tys. dolarów.
Warto też przyjrzeć się opisom wydajności owej pszenicy, które Wydawca przytacza za innymi gazetami. Zapowiadane „cudowne” zbiory omawianego ziarna miały w przeliczeniu wynosić niecałe 4 tony z ha. Dzisiejsza średnia wydajność pszenicy w UE to 5-6 ton z ha. Nawet pozornie nierealna na owe czasy wydajność pszenicy „Alaska” dzisiaj okazuje się całkiem możliwa do osiągnięcia. Zachęcamy do zapoznania się z tymi tekstami.
„Cudowna pszenica”
Prasa publiczna pisze, że „cudowna pszenica” pojawiła się w odpowiedzi na modlitwy. Opis wydaje się wiarygodny, jako że znajduje się w nim adres człowieka, którego modlitwa podobno została wysłuchana – „K. B. Stoner, farmer z Fincastle w hrabstwie Botetourt, stan Virginia”. Z treści wynika, że niezwykłe źdźbło pszenicy pojawiło się pośród zbiorów normalnego gatunku, mając aż „142 kłosy z ziarnem”.
Cytujemy: „Pan Stoner był zachwycony. Wydawało się to nieprawdopodobne. Gdy pewien Francuz w 1842 roku ogłosił, że odkrył gatunek pszenicy rosnący w obszarze śródziemnomorskim, który ma cztery kłosy wyrastające z jednej rośliny, uznano go za nienormalnego.
Tutaj zaś była roślina ze 142 kłosami!
Oczywiście pan Stoner pieczołowicie przechował kłosy i następnego roku posiał ziarna, powtarzając tę czynność każdego roku, gdyż miał świadomość, że odkrył zjawiskowy gatunek ziarna. Z każdym rokiem wzrastał jego zachwyt.
W pierwszym roku po odkryciu tej rośliny otrzymał 2000 ziaren. W 1906 miał już szesnaście buszli [buszel = 4 korce (ang. peck) = ok. 35 l], a do chwili obecnej wyhodował i pieczołowicie przechował ziarno w ilości 800 buszli.
Najbardziej znamienne w sprawie owej pszenicy jest to, że rośnie ona w okolicy, gdzie średnia wydajność zwykłej pszenicy wynosi co najwyżej 17 buszli z akra [akr = 0,4 ha]. Tymczasem średnie zbiory „cudownej pszenicy” w ciągu ostatnich trzech lat wyniosły 56 buszli z akra. I chociaż w Wirginii potrzebne jest od ośmiu do dziesięciu korców [ang. peck = ok. 9 l] ziarna na obsianie jednego akra, to pan Stoner zużywa jedynie dwa korce. Siejąc zwykłe gatunki pszenicy hodowane w tej okolicy, otrzymuje się 8 buszli z jednego buszla ziarna siewnego. Tymczasem pan Stoner uzyskał około 75 buszli z jednego wysianego. Zwykłe źdźbło pszenicy pokrywa około cztery cale kwadratowe, podczas gdy źdźbło „cudownej pszenicy” – dwanaście.”
RAPORT RZĄDOWY
„W ubiegłym roku urzędnicy rządu Stanów Zjednoczonych zainteresowali się ową niezwykłą pszenicą i wysłali asystenta rolnego H. A. Millera, by sprawdził te doniesienia. W swym sprawozdaniu stwierdza on:
Owa pszenica, pochodząca z nieznanego źródła, była uprawiana na odizolowanej działce co roku od czasu jej odkrycia. Była uprawiana w normalnych warunkach rolnych, dając znakomite rezultaty. Jej wydajność była dwa do trzech razy większa niż innych gatunków uprawianych na tej farmie w tych samych warunkach uprawy. Różnica była jedynie w ilościach ziarna siewnego, gdyż wysiewano dwa korce na akr, podczas gdy innych gatunków – osiem do dziesięciu korców, co jest zwykłą ilością stosowaną przez farmerów w tej okolicy.
Wykonano także próby mielenia tej pszenicy i wygląda na to, że jej jakość jest tak samo wysoka jak innych gatunków zboża ozimego, jeśli nawet nie wyższa.
Średnia wysokość tej pszenicy wynosi według raportu cztery stopy i cztery cale [ok. 1,3 m].
Mówi się, że rząd Rosji zapewnił sobie prawo pierwokupu tej pszenicy i zamierza nabyć 80 mln buszli, jeśli tylko uda się wyhodować taką ilość. W przyszłym roku ziarno siewne będzie rozprowadzane między rolnikami stanu Wirginia oraz Karolina Północna, którzy będą ją hodować, przechowując całe ziarno z przeznaczeniem pod zasiew, aż zostanie wyprodukowana wymagana ilość. Uważa się, że następnej jesieni będzie można wyprodukować 30 tys. buszli.”
CZY JEST TO PSZENICA RESTYTUCYJNA?
Jeśli ta wiadomość byłaby choć w połowie prawdziwa, to na nowo dowodziłaby ona Bożej mocy dostarczenia tego, co potrzeba na czasy restytucji wszystkich rzeczy, zapowiedziane przez wszystkich proroków od założenia świata (Dzieje Ap. 3:19‑21).
The Watch Tower, 15 marca 1908, R-4152
Cudowna pszenica
Nowy gatunek daje 277 buszli ziarna z jednego akra
Pszenica z łodyżkami podobnymi do trzciny cukrowej o wydajności 277 buszli wysoko odżywczego ziarna z akra została wyprodukowana w wyniku eksperymentu przeprowadzonego w Idaho przez Allena Adamsa z Minneapolis.
Ze względu na swoją odporność nowa pszenica otrzymała nazwę „Alaska”. Nie jest to pszenica ani ozima, ani jara. Rolnik może ją wysiać, kiedy chce. Jest tak silna, że burze rujnujące inne gatunki mają tylko niewielki wpływ na jej gigantyczne źdźbła, a kłosy pozostają wyprostowane nawet po burzy gradowej.
Plony wykazują, że Adams był w stanie otrzymać 222-krotny przyrost. Jesienią 1904 roku został wyhodowany jeden kłos gigantycznej pszenicy. Nasiona z tego kłosa posiane w następnym roku dały siedem funtów ziarna. Zostało ono w całości posiane na wiosnę 1906 r. i zebrano z tego zasiewu 1554 funty w jesieni; posiano je jako zboże ozime. Warunki były niekorzystne. Niemal wszystkie szypułki oraz zawiązki zostały zniszczone, a dojrzała tylko jedna trzecia roślin z tej eksperymentalnej uprawy pszenicy. Mimo to zebrano 50 tys. funtów. Gwałtowna burza gradowa w lipcu zniszczyła pola pszenicy, powodując, że tylko niewiele roślin normalnych gatunków nie zostało powalonych.
Dalsze eksperymenty dały rezultat 277 buszli z akra. Uczelnia rolnicza z Idaho przeprowadziła laboratoryjne testy tego gatunku pszenicy i stwierdziła, że ziarna są zdrowe i dorodne oraz że chleb z nich upieczony powinien być lepszy niż z ziaren normalnej pszenicy. – Beloit Free Press
The Watch Tower, 15 lipca 1908, R-4203
Więcej cudownej pszenicy
Nasza notatka na temat „cudownej pszenicy” wyhodowanej w Virginii sprawiła hodowcy, jak się od niego dowiadujemy, wiele kłopotu, gdyż musiał odpowiadać na listy i zwracać pieniądze przesyłane w nadziei otrzymania niewielkich próbek. Pokazał nam przykładowe źdźbła pszenicy oraz zdjęcia, jak rosną one na polu, w pełni potwierdzające wszystko, co opublikowaliśmy na ten temat. Odmówił jednak sprzedaży ziarna, zanim nie uzyska odpowiedniej ilości, co potrwa kilka lat.
Tymczasem okazało się, że inni również uzyskują „cudowną pszenicę”, co poświadczają dołączone sprawozdania. Radzimy farmerom, by przed zbiorami dokonywali inspekcji swojej pszenicy i wybierali najpiękniejsze, najpełniejsze kłosy lub rośliny najbardziej rozkrzewione. Myślimy, że w ten naturalny sposób Bóg przeprowadza przygotowanie do Tysiąclecia, w którym „ziemia wyda urodzaj swój”.
ODKRYCIE PSZENICY Z SIEDMIOMA KŁOSAMI
W.W. Ward z Dayton w stanie Washington odkrył nową odmianę pszenicy, która ma siedem odrębnych pędów wyrastających ze wspólnej podstawy. Każdy pęd jest większy od pędów zwykłej pszenicy. Ward ocenia, że nowa odmiana będzie przynosiła do 280 buszli z akra, średnio 200 buszli.
Setki farmerów odwiedziły gospodarstwo Warda, okazując wielkie zainteresowanie nową pszenicą. Wszyscy prosili o kilka funtów ziarna, lecz Ward zamierza prowadzić dalsze eksperymenty, wysiewając cały zbiór w następnym sezonie i powiększając obszar zasiewu do trzech akrów.
Ward eksperymentował przez pięć lat, by otrzymać bardziej wydajną pszenicę, nigdy jednak nie spodziewał się, że wyhoduje odmianę siedmiokłosową. – Sioux City Tribune
The Watch Tower, 1 października 1908, R-4250
Niezwykła pszenica – niezwykła uprawa
Rok temu zwróciliśmy uwagę na niezwykłą pszenicę, którą podobno przez przypadek wyhodowano w stanie Virginia. Nie wiemy, w jakim zakresie była ona uprawiana gdziekolwiek indziej i czy uzyskano podobnie cudowne wyniki. Mimo to oczy wiary otrzymały sugestywną lekcję, w jaki sposób Bóg może „przywołać zboża i rozmnożyć je” w obfitości. Obecnie dowiadujemy się z kolei o niektórych wspaniałych eksperymentach przeprowadzonych niedawno przez rząd rosyjski, mających wykazać, że w glebie o głębokości co najmniej 50 centymetrów można zastosować nową metodę uprawy pszenicy, obiecującą niemalże cudowną wydajność. Nawet jeśli uzyskano by jedną dziesiątą spodziewanego plonu, to i tak prawdopodobnie korzyści byłyby imponujące. Chociaż z pewnych powodów metoda ta wydaje się dzisiaj niepraktyczna, to jednak oczom wiary ludu Bożego ukazują się pewne przejawy mocy Bożej, które mogą zostać użyte w stosownym czasie.
SADZENIE PSZENICY ZAMIAST JEJ SIANIA
Nowa metoda uprawy pszenicy, będąca rezultatem owych eksperymentów, polega na wykonywaniu rowów, czyli bruzd, o głębokości 30‑50 cm i szerokości około jednego metra. Jedno ziarno pszenicy zasadzone na dnie każdej bruzdy o szerokości metra przykrywane jest cienką warstwą 5 cm gleby. W odstępach trzytygodniowych przykrywa się je kolejnymi dziesięcioma warstwami ziemi o grubości pięciu centymetrów każda. Ziarno wydaje trzy kiełki pod pierwszą warstwą, pod kolejną zaś każdy kiełek rozwidla się i wydaje kolejne trzy kiełki, tak że po przykryciu ostatnią warstwą uzyskuje się 59 049 [3 do dziesiątej potęgi – przyp. tłum.] łodyżek z jednego ziarna.
Na położenie owych dziesięciu warstw potrzeba około trzydziestu tygodni lub mniej, w zależności od klimatu. Mówi się, że ta metoda uprawy nie wymaga nawadniania, gdyż powietrze mające swobodny dostęp do korzeni dostarcza wilgoci i gazów koniecznych do wzrostu rośliny. Trudno w to wszystko uwierzyć – że pojedyncze ziarno mogłoby wydać ok. 30 kg zboża oraz że wedle tej proporcji z hektara ziemi można by wyprodukować ponad 100 ton pszenicy (45 ton z akra). Z pewnością jednak, jak zapewnia wspomniany werset, gdy przyjdzie Pański czas, będzie On umiał „przywołać urodzaj zboża” dla pożytku ludzkości, którą tak umiłował, że ją odkupił i już niebawem udostępni jej błogosławieństwa restytucji – Dzieje Ap. 3:19‑21.
The Watch Tower, 15 lipca 1909, R-4431
Niezwykła pszenica i niezwykłe żyto
Kilka lat temu opublikowaliśmy wzmiankę na temat niezwykłej pszenicy odkrytej w Virginii, będącej plonem jednego ziarna, które wyrosło samorzutnie. Redaktor otrzymał dwa ziarna tej pszenicy i przekazał je następnie pewnemu bratu w Prawdzie, który poinformował, że owe dwa ziarna dały 1312, które wysiane ponownie dały plon pięciu funtów – jedno ziarno rozkrzewiało się na 50 pędów, z których każdy stawał się dobrze rozwiniętym źdźbłem. Brat ten uprawiał ową niezwykłą pszenicę obok zwykłej i stwierdził, że jej kłosy mają 3‑5 cali długości [7‑12 cm], a w każdym oczku znajduje się trzy do pięciu ziaren, podczas gdy zwykła pszenica ma kłosy o długości 2‑3 cale.
Inny brat otrzymał nieco tej niezwykłej pszenicy i przekazał Redaktorowi korzec [ang. peck, ok 9 l] ziarna z jej plonów. Nasiona te zostały podarowane innemu bratu, rolnikowi, który niedawno przekazał Redaktorowi sto dolarów dochodów z niej wraz z następującą informacją:
„Jak pamiętasz, otrzymałem korzec niezwykłej pszenicy, podarowany Ci przez pewnego brata w Prawdzie, który pierwszy dowiedział się o niezwykłej pszenicy z The Watch Tower. Ziarno zostało posiane na połowie akra wyjałowionej ziemi. Na drugiej przyległej połowie został wysiany buszel zwykłej pszenicy dla porównania. Siew przypadł w pośrodku siedmiotygodniowej suszy. Późną jesienią i wczesną wiosną rośliny niezwykłej pszenicy wyglądały bardzo delikatnie w porównaniu do zwykłej. Jednak w maju obydwie działki wyglądały podobnie, tyle że rośliny niezwykłej pszenicy leżały bardziej płasko na ziemi. Pod koniec czerwca niezwykła pszenica była znacznie cięższa i wyrosła blisko stopę wyżej niż zwykła. Jakiś tydzień później była gotowa do zbiorów. Ponieważ jeszcze jej nie wymłóciłem, nie mogę przekazać danych na temat ilości zebranego ziarna, jednak oceniam, że niezwykła pszenica da plon dwukrotnie wyższy od zwykłej.
Ziarna są z wyglądu podobne do zwykłej, czerwonej pszenicy. Z trudnością dostrzegam jakiekolwiek różnice. Kolor niezwykłej pszenicy jest nieco bogatszy. Prześlę Ci zdjęcia kilkunastu kłosów i największych ździebeł, które udało mi się znaleźć zarówno wśród pszenicy niezwykłej, jak i zwykłej. Brat Kuesthardt dał do lokalnej gazety ogłoszenie na temat tej pszenicy, a przesłane pieniądze pochodzą ze sprzedaży po dolarze za funt ziarna.
Twój brat w Chrystusie
J. A. Bohnet”
The Watch Tower, 1 października 1910, R-4688
Darowizna niezwykłej pszenicy
Brat Bohnet donosi nam, że stopniowo gromadzi zbiory niezwykłej pszenicy uzyskane z otrzymanych na początku kilku ziaren. Chciałby on, żeby czytelnicy „The Watch Tower” jako pierwsi otrzymali możliwość nabycia tej pszenicy. Sprzedawałby ją po dolarze za funt, łącznie z przesyłką, a cały dochód przeznaczy na nasze Stowarzyszenie. Zamówienia na pszenicę winny być kierowane pod adres: Niezwykła pszenica Bohnet, 17 Hicks street, Brooklyn, N.Y. To pozwoli oddzielić te zamówienia od osobistej korespondencji i od naszej zwykłej poczty.
Brat Bohnet obiecał, że będzie gotów do wysyłki pszenicy przed 1 sierpnia [1911]. Niezwykła pszenica powinna być, zgodnie z jego instrukcją, wysiewana z gęstością cztery razy mniejszą niż zwykła. Jej plon powinien być od dziesięciu do piętnastu razy wyższy w proporcji do wysianego ziarna. Ze względu na przejrzystość rozliczenia, do zamówienia należy dołączyć pieniądze. Czytelnicy „The Watch Tower” będą mieli pierwszeństwo do 15 sierpnia. Po tej dacie zamówienia będą mogli składać wszyscy, aż do wyczerpania zapasów. Pszenica ta winna być wysiewana jesienią.
The Watch Tower, 15 czerwca 1911, R-4844
Niezwykła pszenica do zamówienia
Notatka w „The Watch Tower” z 15 czerwca [1911], informująca o tym, że brat Bohnet dysponuje większą ilością „cudownej pszenicy” i że gotów jest ją sprzedawać po dolarze za funt, a całkowity dochód przekazać na rzecz naszego Towarzystwa Traktatowego, spowodowała spłynięcie wielu zamówień. Zostaną one zrealizowane między 15 sierpnia a 1 września. Nie ma żadnych limitów zamówień. W wysyłce ekspresowej, wcześniej opłaconej, 20 funtów kosztować będzie 20 dolarów, 50 funtów – 50 dolarów; większe ilości w powyższej proporcji. Zalety tej pszenicy w porównaniu do zwykłych odmian zostały opisane we wcześniejszych wydaniach „The Watch Tower”.
Od Redakcji: W większości współczesnych odmian pszenicy ziarno wytwarza 4-8 pędów, z czego 2-4 to pędy kłosonośne. Za dobrą zwartość łanu przyjmuje się obsadę 550-650 kłosów/m2. Przy wczesnych zasiewach wystarczy 200-250 ziaren/m2, by uzyskać pożądaną liczbę kłosów. Kłos pszenicy zawiera średnio 25-30 ziaren. Przy wartościach średnich oznacza to, że z jednego nasiona można uzyskać około 80 ziaren, a z 250 nasion (czyli ok. 10 g) wysianych na m2 można uzyskać 800 g pszenicy, co dawałoby wydajność 8 ton z hektara. (Opr. na podst. www.kpodr.pl)
 Poprzednia strona |
Następna strona |