Kongres czystości moralnej w Minneapolis

Minneapolis, 7 listopada [1913] – Blisko dwa tysiące delegatów, reprezentujących najważniejsze środowiska religijne, edukacyjne, społeczne, cywilne i reformatorskie z całego niemalże świata, włączając w to oficjalnych przedstawicieli rządów Stanów Zjednoczonych i Kanady, jak również reprezentacje wielu rządów z Europy oraz innych części świata, zgromadziło się dzisiaj w westminstersko-prezbiteriańskim kościele naszego miasta przy alei Nicollet na uroczystości otwarcia Siódmego Międzynarodowego Kongresu Czystości Moralnej, który został zwołany przez B. S. Steadwella z La Crosse, prezydenta Światowej Federacji Czystości Moralnej. Kongres potrwa do przyszłej środy, 12 listopada. Oprócz głównych sesji w kościele prezbiteriańskim odbędą się liczne spotkania tematyczne w pobliskim audytorium.

Na zjeździe w La Cross, w stanie Wisconsin, 17-19 października 1905 r. powołana została do życia Narodowa Federacja Czystości Moralnej mająca na celu zwalczanie „białego niewolnictwa” [seksualnego zniewolenia kobiet] oraz rozpusty publicznej, promowanie wysokich standardów moralnych dla mężczyzn i kobiet, bezpiecznej i zdrowej edukacji młodzieży w zakresie higieny seksualnej, a także takich reform ekonomicznych, społecznych i moralnych, które przyczyniałyby się do utrzymania najwyższego poziomu charakteru i życia zarówno jednostek, jak i narodów. Gdy uświadomiono sobie międzynarodowy zakres podjętych działań, przyjęto nazwę Światowa Federacja Czystości Moralnej, a ruch zapoczątkowany w La Cross spotkał się z serdecznym przyjęciem i sympatią we wszystkich krajach cywilizowanego świata. B.S. Steadwell, pierwotny organizator tego ruchu i prezydent federacji narodowej, w 1906 r. został mianowany przewodniczącym federacji światowej, a jego działalność wspierana jest przez całą rzeszę współpracowników, wiceprzewodniczących oraz członków rady doradczej.

„Meriden Morning Record”, 8 listopada 1913

Społeczny Ruch Czystości Moralnej (Social Purity Movement) zabiegał o podniesienie stanu moralności i poprawę położenia kobiet w zakresie życia seksualnego, głównie poprzez zniesienie prostytucji i zaniechanie stosowania nierównych standardów względem mężczyzn i kobiet. Począwszy od ostatnich trzech dekad XIX wieku aż do końca I wojny światowej prowadził on międzynarodową krucjatę na rzecz podniesienia poziomu zachowań seksualnych, koncentrując się przede wszystkim na potrzebie reedukacji społecznej, w szczególności mężczyzn, w zakresie kontrolowania swej seksualności.

Poprzednia strona

Następna strona