Lipiec 2010

Ewangelia Łukasza 6:20

Błogosławieni [jesteście wy], ubodzy! bo wasze jest królestwo Boże.

Wyzbywanie się potrzeby

Ubóstwo nie jest stanem, lecz dążeniem. Pragnąc przynależeć do Królestwa Bożego muszę stać się ubogim. Mój Nauczyciel, Jezus Chrystus, będąc bogaty, dla mnie stał się ubogim, aby swym ubóstwem mnie ubogacić. Pozostawił niebo, wyniszczył swe cudowne duchowe istnienie, by przyjąć kształt niewolnika i poniżyć się aż do krzyżowej śmierci.

Nie jestem bardzo bogaty. Mam gdzie mieszkać, co jeść, w co się ubrać. Memu życiu towarzyszy pewna wygoda. Oszczędza mi ona co prawda trochę czasu i wysiłku, ale jej finansowanie wymaga coraz większego poświęcenia. Często staje się to dla mnie obciążeniem i uzależnieniem. Bez wielu elementów tej wygody mógłbym się obejść. Prowadząc prostsze życie bardziej mógłbym się skupić na potrzebach duchowych – swoich i bliźnich. Tym, co mi pozostanie, i tak jeszcze będę mógł się podzielić – żyję przecież w bogatym kraju.

Pragnę rzeczy, których nie mam i pewnie już mieć nie będę. Zazdroszczę bliźnim ich urody, zdrowia, uzdolnień,zamożności, rodziny. Tak trudno przychodzi mi wyrzec się tego, czego nie posiadam i czego może nawet niepowinienem pragnąć. Ubogim w duchu stanę się dopiero wtedy, gdy nie będę już potrzebował potrzebować, ani tego coposiadam, ani tego, czego jeszcze moje oczy pragną. Tylko w ten sposóbstanę się uczniem Ubogiego z Nazaretu i posiądę wieczny skarb Bożego Królestwa.

Styczeń 2010	Sierpień 2010
Luty 2010	Wrzesień 2010
Marzec 2010	Październik 2010
Kwiecień 2010	Listopad 2010
Maj 2010	Grudzień 2010
Czerwiec 2010